Kalaja e Kalivoit është vendosur në ekstremin jugor të bregdetit të Detit Jon.
Nga qyteti antik i Butrintit, në Liqenin e Butrintit , kalaja e Kalivoit ndodhet në një kodër jo shumë e lartë dhe është e mbrojtur nga një mur 800 m të gjatë që rrethon pjesën e sipërme të kodrës, e një sipërfaqe prej 17 hektarë. Kodra është e mbuluar me një bimësi shumë të dendur. Kalaja u vizitua për herë të parë në vitin 1930 nga LM Ugolini. Misioni arkeologjik italian më vonë ka bërë disa anketime të vogla, brenda mureve rrethuese dhe jashtë në nekropol. Në 195758 kalaja u vizitua nga nje arkeologu shqiptar Dh. Budina, ndërsa në vitin 1959 u vizitua nga një ekip arkeologjik ekspeditë që ka bërë hulumtime në qytetin antik të Apollonisë. Kalaja e Kalivoit daton në epokën e hekurit në VI – V pes.
Gjurmët e mureve rrethuese mund të shihet në anën lindore dhe më pak në veri të kodrës. Rruga e mureve ndjek linjat e drejtë me gjashtë kthesa kënd të gjerë. Mbi pjesen perëndimore dhe veriore të kodrës nuk ka mure rrethuese për shkak se në këtë anë kodra eshte e thepisur deri poshtë në liqenin e Butrintit.
Mur fortifikimi që rrethon pjesët e tjera të kodrës është ndërtuar me blloqe të mëdha gëlqerore më pak përpunohen, të ngjashme si muret më të hershme të qytetit antik të Butrintit. Blloqe guri të ketë një gjatësi që varion nga 0.60 – 1.80 m dhe lartësi 0.40 deri 1.00 m. Muret janë të ruajtura në një maksimum prej 4 m lartësi.
Në kështjellën e Kalivoit identifikohen dy porta, njëra prej të cilave ka një gjerësi prej 2.50 m dhe është e mbrojtur nga një vendkalim i brendshëm i krijuar nga dy mure paralele, të arritshme nga shkallët. Porta tjetër është pajisur edhe me shkallët dhe ka një gjerësi prej 1.80 m. Fortifikimi nuk është i pajisur me kulla.
.
