Një kështjellë tjetër katërkëndëshe ndërtoi në Butrint Ali Pasha, pranë grykës së derdhjes në det të kanalit të Vivarit.
Kalaja e Vivarit u ndërtua me nxitim rreth viteve 1807 – 1808, për të ndaluar zbarkimin e ushtrive franceze të Korfuzit. Kështjella ka përmasa 20 x 30 m, me katër kulla të vendosura në qoshet. Dy kullat e drejtuara nga deti kanë planimetri rrethore, ndërsa dy të tjerat, në anë të kundërt janë katërkëndëshe. Midis këtyre të fundit ndodhet edhe porta kryesore e kështjellës. Një portë tjetër më e ngushtë është hapur në mesin e murit verior, në drejtim të bregut të kanalit. Mënyra e mbrojtjes së kësaj porte të tërheq vëmendjen në mënyrë të veçantë. Përveç dy kullave, që e mbronin nga ana e jashtme, ajo ka dhe një sistem të brendshëm fortifikimi.
Kur hyn në kështjellë nga kjo portë, do të kalosh më parë në një kthinë të ngushtë dhe të gjatë, të mbuluar me qemer cilindrik, të cilës në të dy krahët i mbështeten dy kthina të tjera të barabarta nga gjatësia. Ndërsa kthina qëndrore, e cila komunikon me portën është e hapur, dy të tjerat janë të mbyllura me mur dhe komunikojnë me oborrin e kështjellës me anën e portave. Kthina lindore nuk ka asnjë dritare dhe shërbente si depo, ndërsa ajo perëndimore është një kthinë me frëngji për mbrojtjen e portës. Prej saj, tri frëngji pushke të pjerrëta shpojnë murin verior të kështjellës. Dy të parat drejtohen nga deti, për të asgjësuar armikun para se t’i afrohej portës. Frëngjia tjetër drejtohet në të kundërt të të parave. Ajo përshkon qoshen veriore të murit lindor të kthinës dhe pas tij, vetë murin e kështjellës, duke përfunduar fare pranë paturës së portës. Kjo e fundit kishte si funksion mbrojtjen e portës, pasi armiku ta kishte arritur atë. Tri frëngji të tjera përshkojnë murin lindor të kthinës, që ka një gjerësi prej 0.70 cm. Ato shërbenin për të asgjësuar armikun, pasi ky të kishte shpërthyer portën.Gjithshka në ndërtimin e kësaj kështjelle tregon që synimi kryesor ishte mbrojtja nga ana e detit. Në këtë drejtim janë ndërtuar dhe kullat më të fuqishme të pajisura me frëngji të mëdha topash, trashësia e mureve të të cilave arrin në bazë 2.80 m, ndërsa dy kullat e tjera me planimetri katërkëndëshe, që nuk i ekspozohen goditjes me artileri nga anijet kanë një trashësi muresh 1 – 1,20 m. Muret dhe kullat kanë lartësi të barabarta prej 5 m. Pjesa e sipërme e mureve përfundon me një parapet, që përshkohet nga frëngji pushke dhe kufizohet në anën e jashtme me një kornizë gurësh të punuar, që dalin pak nga sipërfaqja e murit.
Kështjella në derdhje të Vivarit i takon një periudhe të vetme ndërtimi. Ajo është ngritur brenda një kohe të shkurtër, për të përmbushur një qëllim të caktuar, duke kursyer materialin dhe çdo element tjetër që nuk do t’i shërbente drejtpërsëdrejti mbrojtjes. Kështu mund të shpjegohet ndërtimi i kullave më të fuqishme vetëm në drejtimet e mundshme të sulmit, kujdesi i treguar për mbrojtjen e portës që komunikon me kanalin, si dhe teknika e ndërtimit më pak e kujdesshme në anët që nuk i ekspozohen drejtpërdrejt sulmit.
.
